Το κορίτσι στο διπλανό διαμέρισμα έπαιζε πιάνο. Είχε σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Την άκουγε από τότε που άρχισε να μαθαίνει κλίμακες. Και τώρα η μελωδία του βαλς των χαμένων ονείρων διαπερνούσε τους τοίχους του σαλονιού του κι έφτανε καταπραϋντικά στα αυτιά του. Τη φαντάστηκε να χτυπάει τα ασπρόμαυρα πλήκτρα με τα μουδιασμένα δαχτυλάκια της μέσα στο κρύο καθιστικό. Η μουσική σταμάτησε απότομα…
το ραντεβού 