Η Στεφανία ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα. Ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο σε μια σελίδα τετραδίου την ξάφνιασε ευχάριστα. Οι γραμμές ξεχύνονταν με τόλμη πίσω από σύννεφα και βουναλάκια κι έφτιαχναν ένα σύνολο απίστευτο. Τα χρώματα έπαιζαν και σε γελούσαν. Μπερδεύονταν αρμονικά πάνω στην κόλλα και ήταν δύσκολο να πεις με σιγουριά πού τέλειωνε το κίτρινο και πού άρχιζε το ροζ. Πού τέλειωνε το γκρίζο και πού άρχιζε το σιέλ. Πού τέλειωνε η θλίψη και πού άρχιζε η χαρά…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο