Page by vanishing page it enters you like a lover’s touch, so light, you mistake it for your own skin.

Κοιτάχτηκαν αμίλητοι. Λεπτά που έμοιαζαν αιώνες. Αιώνες που έγιναν λεπτά. Το πρόσωπο του ήταν νύχτα· στις βλεφαρίδες της ξημέρωνε. Η ένταση, κύμα που έσκασε στο βράχο και έγινε αφρός, καταλάγιασε κι εκείνος σηκώνει το χέρι και το απλώνει προς το μέρος της. ´Ενας ανεμοστρόβιλος τρυφερότητας σάρωσε την καρδιά της. ´Επεσε χωρίς δεύτερη σκέψη στην αγκαλιά του…

Advertisement