“Yes. Yes. Yes. I hear. Your silence is loud.”

Κάτι του αποσπά την προσοχή. Οι προβολείς παίζουν παιχνίδια με τα μάτια του. Απρόσμενα μια δέσμη φωτός ξεγλιστρά από τις υπόλοιπες, κάπου σκαλώνει και δημιουργείται αστραπιαία μια λάμψη. Είναι ένα κεφάλι. ´Ενα γυναικείο κεφάλι με μαλλιά σε ένα απερίγραπτο χρώμα ανάμεσα στο κόκκινο και στο ξανθό. Το φως παίζει μαζί τους και τα κάνει να λαμπυρίζουν καθώς εκείνη είναι καθισμένη κι έχει προσηλωθεί στον πίνακα. Ο Νικόλας κρατά την αναπνοή του. Η ψηλόλιγνη σιλουέτα έχει γύρει σε μια στοχαστική χαριτωμένη στάση που τον κάνει να χαμογέλασει ανεπαίσθητα. Γύρισε, γύρισε σε παρακαλώ. Κοίτα με. Γύρνα να σε δω. Κοίτα με…

Advertisement