Είναι αλήθεια πως κάθε καινούργιο έργο όταν εκδίδεται αποτελεί ένα πνευματικό γεγονός, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει αυτό. Το κάθε βιβλίο είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας που περνάει από πολλά στάδια από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι τη στιγμή της υλοποίησης. Είναι γεγονός ότι πρώτη ένιωσε τη συγκίνηση η συγγραφέας.
Αγωνίστηκε να δώσει με τη ψυχή της εκείνο ακριβώς που είχε στο νου. Δεν είναι απλά και μόνο η αναζήτηση μέσω μίας ιστορίας, είναι η επιθυμία μιας βαθύτατης έκφρασης. Αυτό είναι που την κάνει να αγωνιά για το πώς θα πάει το βιβλίο, αν θα το νιώσει ο αναγνώστης με τον ίδιο τρόπο, ποια θα είναι η κριτική που θα του ασκηθεί.
Όταν ο ποιητής ή ο πεζογράφος καταφέρει να κάνει τον κάθε αναγνώστη να δει διαφορετικά τη δουλειά του, τότε το έργο του είναι επιτυχημένο…
Διαβάζοντας το βιβλίο της κας Φραγκιαδουλάκη είναι σίγουρο ότι θα δημιουργηθούν πολλά συναισθήματα σε όλους. Ίσως και αντιφατικά, άλλοι θα βρουν δωρική τη γραφή και άλλοι ιωνική… Εκείνο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι έγραψε με την ψυχή της, όπως αισθανόταν, χωρίς να προσπαθήσει να υποδυθεί κάτι που δεν είναι.
Στην αρχή ο αναγνώστης παρακολουθεί τη ροή της ιστορίας και το ρόλο των προσώπων. Αργότερα τα πράγματα παίρνουν «φιλολογική διάσταση», βλέπουμε ένα μπριγιαντάκι το οποίο αφήνει άριστες υποθήκες για το μέλλον. Έχει δικό της ύφος και αισθητική, ένα μοναδικό τρόπο έκφρασης ο οποίος γοητεύει. Η εξέλιξη του μύθου βγαίνει αβίαστα από μέσα της. Καταφέρνει να προκαλέσει τον αναγνώστη να διαμορφώσει τη δική του άποψη για αυτό που διαβάζει, το οποίο όταν ξεφεύγει από τη συγκεκριμένη περιγραφή, εξελίσσεται σε ψυχογράφημα. Δημιουργεί ένα παζλ από πολλές μικρές εικόνες οι οποίες φαίνονται ανεξάρτητες αλλά στην πράξη έχουν μία εσωτερική δομή και οργάνωση η οποία τείνει στη δημιουργία μιας εξαιρετικής εικόνας, θυμίζοντας σε πολλά σημεία γαλλικό κινηματογράφο όπου η αλλαγή στη γωνία λήψης και τα εναλλασσόμενα τοπία δημιουργούν ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα.
Είχε τη τόλμη να γράψει ένα βιβλίο χωρίς υποκρισίες και αναστολές, με ζωηρές εικόνες, με υπέρμετρο ρεαλισμό και με μια αξιόλογη ικανότητα να μεταβαίνει από το ένα στοιχείο στο άλλο. Από το συναίσθημα στη λογική, από τη χαρά στη λύπη, από την αισιοδοξία στην απόλυτη απογοήτευση. Έβαλε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να κερδίσει τον αναγνώστη. Εμένα με κέρδισε.
Λευτέρης Παπακώστας, ιστορικός συγγραφέας
http://www.pancreta.gr/book.php?p=7302
το ραντεβού 