“Σ’ αγαπώ… Και η αγάπη μου, δε λογαριάζει χρόνια που περνούν, δε ξέρει από φόβους κι εφιάλτες…” τον αγκάλιασε. Χύνεται στο λαιμό της, παραδομένος σε έναν απεγνωσμένο σπασμό, που τη συγκλονίζει. Την ανασηκώνει και τη φέρνει πάνω του. Το κορμί της εκρήγνυται. Το μυαλό της σαστίζει. Το αίσθημα εκείνο το γνώριμο, την τραβάει ξανά σαν παλίρροια στο αργό της ταξίδι στη μνήμη…
Egon Schiele
το ραντεβού 